- Conjector
-
Conjector \Con*ject"or\, n. [L.]
One who guesses or conjectures. [Obs.]
[1913 Webster]
A great conjector at other men by their writings. --Milton. [1913 Webster]
The Collaborative International Dictionary of English. 2000.
Conjector
Look at other dictionaries:
CONJECTOR — Hebr. Gap desc: Hebrew, quis dictus, vide infra voce Divinatio. Hinc Coniectorium Danielis, titul. Libri de Divinatione, cuius meminit Ioann. Sarisburiensis, Policrat. l. 2. c. 17. ὁράσεις seu Visiones Danielis vocat Luithprandus in Legat. Vide… … Hofmann J. Lexicon universale
conjector — noun ( s) Etymology: alteration (influenced by Latin conjector) of Middle English conjectere, modification (influenced by Middle English ere er) of Latin conjector diviner, soothsayer, from conjectus (past participle of conjicere) + or obsolete … Useful english dictionary
Witch (etymology) — The etymology of the word witch traces back to the Old English language with the German and Indo European languages as possible older sources. Germanic etymologyThe word witch derives from the Old English nouns IPA|/ˈwitʧɑ/ (masc.) sorcerer,… … Wikipedia
ԵՐԱԶԱԳԷՏ — (գիտի, տաց.) NBH 1 0665 Chronological Sequence: 6c, 10c ա. ὁνειροπόλος somniorum interpres, conjector Որ ցուցանէ գիտել զմեկնութիւն երազոց. երազահան. *Երազագէտք, նշանալոյծք. Պտմ. աղեքս.: Իսկ *Երազագէտ է այնպիսին ի կեանս իւրում». իբր երազագէտ,… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՔՆՆԻՉ — (նչի, չաց.) NBH 2 1009 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 12c ա. ἑκζητιτής, στοχαστής եւն. exquisitor, conjector. Այն որ քննէ, խուզարկու. *Առասպելախօսք քննիչք իմաստութեան: Զգատաւո եւ զմարգարէ եւ զքննիչ եւ զծեր. Բարուք. ՟Գ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
